Današnji stanovnici Suvodanja, čiji su pretci živeli u rudarskom naselju Stubline, gde se karavan zadržao, tvrde da su vojnici iz pratnje mnogo pili, preterano jeli i kockali se u krčmama u naselju, te da im je neko od razbojničkih četovođa podvalio otrovano vino koje su uzeli u mešine da ga ponesu uz put. Trojica su umrla čim su napustili naselje, a ostali su se usput porazboljevali. Kada su sišli u kanjon Ljuboviđe, morali su se ulogoriti.
Ovde se kazivanje Suvodanjaca u potpunosti slaže sa kazivanjem gorštaka iz planine Orovice koja se izdiže iznad leve obale Ljuboviđe i njenog kanjona. Jedni i drugi tvrde da je logor postavljen u Sklopu, na mestu gde silazi karavanski put i gde je kanjon najdublji, stotinak metara od starog Latinskog mosta koji i danas postoji.
Navodno je za dva dana većina vojnika umrla, a ostali, nemoćni da nastave put ka Drini, pronašli su u stenama otvor pećine i unutra sakrili tovare sa blagom. Konje i mazge klali su i jeli, ali su i dalje umirali. Videći da niko neće preživeti, zapovednik karavana naredio je nekolicini još živih vojnika da umrle vojnike unesu u pećine sa blagom, a potom je zatvore kamenom. Pretpostavlja se da su sa vrha kanjona odronili masu trošnog krečnjaka i zatvorili pećinu. Nakon toga su i preostali pomrli, pa su ih neki putnici sahranili tamo gde su ih i našli. Na tom mestu i danas ima nekoliko humki pokrivenih kamenom.
Blago je, dakle, sakriveno negde tu, u stenju mesta zvanog Sklop, koje se uzdižu nad starim putem u dužini od nekih 200 metara. Početkom prošlog veka u kanjon Ljuboviđe počele su stizati razne ekipe, mahom avanturista željnih da okušaju sreću i možda nađu basnoslovno bogatstvo. Tragovi kopanja uočljivi su na sve strane, čak je bušena i živa stena, ali sve je bilo uzalud. Traganje se nastavilo sve do danas.
Ali, tamo se doista nešto čudno događa.