Pojam Anđela proteže se još od prve pisane istorije Sumera. Tokom istorije taj pojam je prožimao sisteme vere. Verovanje da Bog šalje duha da bdi nad svakom osobom bilo je uobičajeno u starogrčkoj filozofiji i Starom zavetu, iako je to napisano na malo neodređen način. Svaki pojedini Anđeo čuvar ima svoje određeno ime i energiju. Oni nisu uvek kompatibilni i ne moraju se složiti jedan sa drugim iako čuvaju istu osobu, ali jedno je sigurno a to je da svi oni žele samo najbolje toj osobi.
Anđeli nastanjuju sedmo nebo i veoma su visoko razvijena spiritualna bića. Dolaze iz srca Tvorca (Izvora svih stvari) i pomažu Stvaranje. Mogu biti vodiči, zaštitnici, pomagači, isceljitelji i mogu učestvovati još u mnogo drugih blagorodnih delatnosti. Anđeli imaju prefinjenu laku vibraciju što ih čini transparentim i teško uočljivim, a za većinu ljudi oni su nevidljivi. Mogu uzeti materijalno telo ali to čine vrlo retko, samo ako je to neizostavno potrebno. I onda nam se prikazuju onako kako bi želeli da ih vidimo. Nama su najpoznatiji Anđeli Čuvari.
Od svih Anđela najviše se pozivaju Anđeli Arhanđela Mihajla a odmah zatim Arhanđela Urijela. Oni imaju i najveće mogućnosti da pomažu sinovima i ćerkama Boga. Ljudi su izatkali od svojih loših misli i osećanja bolna iskustva, i za njihovo razrešenje u teškim vremenima prizivaju u pomoć Anđeoska Bića. Iskrene duše dobijaju pomoć. Kosmički zakon je nepromenjiv i on kaže da poziv Anđelima može doći samo iz predela gde je ta pomoć potrebna. Ne može neko drugi izvršiti zaziv. Inače bi legioni Arhanđela Mihajla i Arhanđela Urijela odavno podigli čovečanstvo u svetlost, razloživši senke.
Osnovni atributi Arhanđela Mihajla su Vera i Zaštita Prve Plave Zrake. Služenje je osnovni kvalitet Šeste Zrake. To je Zlatna Zraka Arhanđela Urijela i Njegove Božanske Nadopune Done Gracije, dame pune Milosti. Arhanđeo Urijel rukovodi Anđelima Služenja. Ovi Anđeli odgovaraju na pozive i iskrene molitve iz najveće dubine bića ljudi u nuždi. “Bože pomozi” je potrebna rečenica za priziv jednog ili više Anđela koliko je potrebno za pomoć duši.
Anđeo Čuvar je pridružen svakom ljudskom biću još od vremena njegovog nastanka. Pripada legionima Anđela Služenja pod vođstvom Arhanđela Urijela i Done Gracije. Anđeo Čuvar ima puno obaveza, više nego što to možemo zamisliti. U službu je stupio dobrovoljno, svojom slobodnom voljom. Vezanost za individuu je rezultat njegovog slobodnog izbora.
Čoveku služba Svetlu proširuje svesnost, razvija mudrost i razlikovanje. Anđelu Čuvaru takođe je neophodan stalni spiritualni napredak da bi mogao da pruži duši sve što joj je potrebno. To nije lako sa obzirom da čovek često ide stranputicom i da mu stalno treba odašiljati zraku svetla kako bi ostao na pravom putu. Ako se nesklad u čoveku pojača ova sredstva nisu dovoljna. Onda Anđeo Čuvar sve ono što je trebalo uraditi za vreme budnih sati prenosi noću, dok su čovekov duh, emocije i aktivni um smireni.
Malo je ljudi koji su svesni svojih Anđela Čuvara, a još manje ih je onih koji znaju prepoznavati i prizivati druge Anđele. Samo kod takvih ljudi je zračenje Anđela Čuvara stalno i efikasno. Da bi uspešno obavljali svoj posao Anđeli Čuvari se edukuju i treniraju sa fokusom na vrline i kvalitete strpljenja milosti saučešća razumevanja, zato što ljudi uglavnom nepovoljno reaguju na napore i zračenja Anđela Čuvara. Depresija, bol, tuga, i ostala neskladna osećanja su zajedničko nasleđe čovečanstva i Anđeli se trude da smire patnju individue, da promene pravac negativnim energijama, da ih zamene nadom, verom i ljubavlju. Oni odašilju mir i spokojstvo.
Anđeo Čuvar je naš najiskreniji prijatelj. Voli nas bezuslovno. Njegova najveća želja srca je da nas voli, da nam pomogne na našem spiritualnom putu. Ljudsko energetsko polje je često negativno i emotivno nabijeno. Toga moramo postati svesni kako bi mogli da pomognemo našem Anđelu Čuvaru da nas drži na putu čistoće, sklada i sreće.
Postavlja se pitanje: ko su i šta su anđeli!? Javljaju se u Bibliji kao bića koja prenose Božje poruke, objavljuju njegovu volju, javljaju se u snu, ili slave Boga na nebesima. Oni su posrednici između Boga i čoveka, kao što su to bili često puta upravo po Anđelima nadahnuti proroci, a kasnije i sveci.
Uglavnom vlada mišljenje da su oni nematerijalna bića, bespolna, savršena jer gledaju lice Božje i služe mu na nebeskom dvoru. Biblija spominje, tri arhanđela: Mihaela, Gabrijela i Rafaela, Anđeoske vojske. U hrišćanskoj tradiciji među raznim njihovim podelama, ustalila se ona sa kraja 5. veka Dionizija Aeropagita. On je anđeosku hijerarhiju podelio na devet korova podeljenih na tri reda.
U prvom redu su Serafini (Seraphim), imaju šest krila plamteće crvene boje sa mnogo očiju na njima. Jednim parom lete, jednim pokrivaju noge, a trećim štite lice jer stoje najbliže pred Svevišnjim.
Kerubini (Cherubim) imaju četiri krila, nebesko modre boje, stoje uz prestol. Presol (Throni) retko se prikazuje, nemaju antropomorfni oblik, već kao plameni točkovi sa krilima na kojima počiva presto Božji.
U drugom redu su Gospodstva (Dominationes). Nose oklop i krunu, a u rukama žezlo i vladarsku jabuku.
Moći (Virtutes) obično imaju knjigu u ruci, Vlasti (Potestates) također imaju žezlo i krunu.
U trećem redu su Poglavarstva (Principatus) odeveni u dalmatike, ili drugo liturgijsko ruho, a u ruci drže ljiljan.
Arhanđela (Archangeli) ima sedam. Svaki ima ime i svoju individualizaciju.
Mihael “Ko je kao Bog”, nebeski je vojskovođa, pobednik nad Sotonom, najčešće prikazivani Anđeo u umetnosti. Odeven u ratničku odeću: mač, štit, kacigu, a tu je i vaga koja je simbol na poslednjem sudu, jer je on onaj koji odmerava duše.
Gabrijel “Božji glasnik”, uz Mihaela je najpoznatiji. On donosi i prenosi vesti od Boga, u ruci mu je glasnički štap ili ljiljan, a ponekad i upaljena svjetiljka, ili ogledalo od zelenog jaspisa (dragi kamen) na kojem su ispisane Božje reči. Najpoznatiji je po prikazima naveštenja Mariji.
Rafael “Bog leči”, pratilac malog Tobije, i iiscelitelj slepoće njegovog oca. Nosi posudu sa lekom ili vodi Tobiju za ruku.
Urijel “Svetlo Božje”, ima plameni mač u ruci, i Anđeo je koji čuva ulaz u raj. On je isterao uplakane Adama i Evu iz raja.
Barahijel “Božji blagoslov” se javio Mojsiji iz gorućeg grma. Njegov simbol su bele ruže.
Jehudijel Anđeo kažnjavatelj, ima zlatnu krunu i trostruki bič.
Sealtijel, Anđeo koji je sprečio žrtvovanje Isakovo, ima ruke sklopljene na molitvu.
Na kraju hijerarhije stoje “obični” Anđeli (Angeli) kao zaštitnici ljudi, i Božije sluge.
Zbog kompleksne ikonografije, tokom istorije, svi su se oni pojednostavili, tako da su u umetnosti najviše u opticaju Arhanđeli (Mihael, Gabrijel i Rafael), Anđeli, a ređe serafini i kerubini. Kada bi samo pokušali nabrojati koliko se puta javljaju u Novom Zavetu, došli bismo do vrlo velikog broja Anđeoskih intervencija. Gabrijelovo javljanje Bogorodici, ili silna Anđeoska vojska koja se pojavila na nebu u božićnoj noći. Upravo najmasovnije scene Anđela, uz posljednji sud, su pri rođenju Hrista, bilo da dvore malog Isusa, ili mu pevaju, sviraju, nose svitkove sa tekstom Gloria in excelsis Deo – et in terra pax hominibus.
U početku su se Anđeli prikazivali kao mladići u belim haljinama, bez krila, ali su od četvrtog veka “dobili” krila, najprije bela, a kasnije šarena i zlatna. Njihova krila znak su nepripadnosti svetu, i označavaju njihov boravak na nebu i u sferi savršenstva Božje blizine. U Evanđelju se najbliže opisuje Anđeo na Isusovom uskrsnuću: “I gle, nastade žestok potres jer Anđeo Gospodnji siđe s neba, pristupi, otkotrlja kamen i sede na njega. Lice mu beše kao munja, a odeća bela kao sneg”. Ali, u umetnosti i zapada i istoka, “proslava Anđeoskog služenja” je u Apokalipsi, ili u Posljednjem sudu: “Kad Sin Čovečji dođe u slavi i svi Anđeli njegovi sa njim, sešće na presto slave svoje”.
Renesansa je uz Anđele uvela i male putte – gole dječačiće ili anđelke, kao direktni uzor na antičke amore i kupide. Vrlo su karakteristični za to razdoblje Anđeli svirači koji muziciraju, bilo da prate neki događaj na nebu ili učestvuju u njemu na zemlji. Anđeo sa violom muzicira prateći Hrista u slavi, nekada se nalazio kao deo freske u apsidi crkve Svetih Apostola u Rimu, a kasnije je prenesen u Vatikanske muzeje. Naslikao ga je Mezzo da Forli 1477. godine i predstavlja sjajan primer renesansne živosti i ljupkosti. Period istorije umetnosti koje je najviše volelo Anđele svakako je barok, koji je u njima video posrednike i sponu neba i zemlje, uostalom kao i u svecima.
Nikad ranije, a ni kasnije, nije bilo toliko razigranih Anđela, ne samo na slikama ili oltarima, nego i na stukaturama, freskama, liturgijskom posuđu, odeći, ogradama hora, grobovima… Razdoblje koje je toliko negovalo Anđele, dalo je i najsavršenijeg majstora koji ih je izrađivao – Gian Lorenza Berninija. Njegovi Anđeli po rimskim crkvama i mostovima postali su više od ideje pretočene u mramor. On je posve uspeo da dematerijalizuje materiju i u njihovim licima prikaže nevinost, nadzemaljsko raspoloženje, nepomućenu radost koja ne izlazi iz njih samih, nego iz blizine Onoga kojeg licem u lice gledaju.
Danas, sve se više čini da su nam potrebniji oni Anđeli iz ranog Hrišćanskog vremena, kada su ih prikazivali bez krila, kao obične ljude koji su uvek spremni pomoći, i priskočiti u nevolji, koji su poput Anđela čuvara. Uz Anđele čuvare smo sigurniji, ali potpuni tek kada se okrenemo, a iza nas stoji Anđeo kom možemo pružiti ruku i osetiti čvrsti prijateljski stisak. To je naš Anđeo čuvar.
Anđeo čuvar je duh dodeljen svakoj osobi sa ulogom da je štiti i čuva.
Pojam Anđela proteže se još od prve pisane istorije Sumera. Tokom istorije taj pojam je prožimao sisteme vere. Verovanje da Bog šalje duha da bdi nad svakom osobom bilo je uobičajeno u starogrčkoj filozofiji i Starom zavetu, iako je to napisano na malo neodređen način. Svaki pojedini Anđeo čuvar ima svoje određeno ime i energiju. Oni nisu uvek kompatibilni i ne moraju se složiti jedan sa drugim iako čuvaju istu osobu, ali jedno je sigurno a to je da svi oni žele samo najbolje toj osobi. Svaka osoba ima najmanje dva, a najviše četiri Anđela čuvara: jednog muškog i jednog ženskog. Anđeli čuvari nikad ne napuštaju osobu sve dok ona ne prođe „Vrata smrti“. Anđeli isto tako mogu otići kada prolazite kroz ono što se naziva „Tamna noć duše“ kada Anđele čuvare zamenjuje druga grupa Anđela koji će vas nastaviti pratiti kroz život. Duhovni vodiči pak mogu predstavlajti drugačiju vrstu Anđela iz Četvrtog i Petog nivoa. Oni mogu dolaziti i odlaziti po potrebi. Ljudi mogu istovremeno imati mnogo, mnogo vodiča. Kad god se u prostoru osobe nađe više od dvadeset vodiča, to je znak da se osoba sprema napraviti veliki korak u svom životu ili započinje realizaciju svoje životne svrhe.